Dit is een actieve lenige dame. Behendig buigt ze in de meest onwaarschijnlijke houdingen om haar maal bij elkaar te scharrelen. Soms zie ik alleen haar staart om het stokje. Dan piept opeens haar hoofd weer op tussen het wier en kijkt ze vol in de lens.
Ik zie het zeepaardje in continu wisselende posities en krijg een steeds gelaagder beeld van haar. Fier en statig rechtop, overgaand in een lange horizontale strekking, vervolgens gedraaid met haar kop naar beneden. En door… naar de volgende stok. Soepel en snel draait ze haar staart om het stokje en schuurt met haar rug lange tijd tegen een spons. Heeft ze jeuk? Parasieten? Ze verzorgt zichzelf, dat is me duidelijk, en na een halve minuut gaat ze weer door met eten.
Ik merk dat ik me nog steeds verwonder over de verschillende facetten die we van elkaar te zien krijgen, onder en boven water. Dan denk je iemand te kennen en laat diegene iets zien wat je nooit achter haar of hem gezocht had.
Dat houdt onze relaties levendig en interessant. En het houdt me mentaal fit, om me elke keer opnieuw bewust open te stellen voor de mensen om me heen. Ik laat me graag verrassen. Gymnastiek voor de geest.