Voor de duik besluit ik dat het wel leuk zou zijn om een zwarte grondel met een nestje te zien. Ik ga niet echt op zoek maar dwaal een beetje rond boven het plateau op twaalf meter, achter de rifballen van duikstek De Kerkweg. Het zicht is wisselend, dieper is het beter en ik daal verder af.
Op de terugweg – weer over het plateau – gluur ik in de open oesters. Bij deze is het raak. Hij is over de lengte open wat een mooi inkijkje geeft in de kraamkamer. Als papa (jaja, ook hier verzorgt het mannetje het broed) een ommetje maakt, kan ik op mijn gemak de eitjes bekijken. Wat zijn ze klein! 1 à 2 millimeter. Ik hannes wat met mijn lampen om ze te filmen. Als papa weer terug komt en in de schelp floept, gaat hij aan de schoonmaak. Al wapperend ontdoet hij de eitjes van stof en voorziet ze van zuurstof. Leuk om te zien maar met de opnames is het nu wel gedaan. Het is één grote stofwolk.
Pas als ik uit het water ben, realiseer ik me dat ik deze schelp volgend weekend wel weer zou willen filmen. Zouden de eitjes dan al uit zijn? Maar ik heb geen idee meer waar die zich bevindt!