Soms probeer ik iets uit. Dit zeepaardje heb ik gefilmd zonder videolicht. Het paardje lijkt daardoor donkerder, de zee groener. Het levert een leuk contrast op.
Het diertje gaat door waar het mee bezig is: eten. Ik beweeg mee met zijn bewegingen, allebei aan een andere kant van het stokje. Naar boven, naar beneden, draaien, op zijn kop hangen en weer terug.
Ik kan zo dichtbij komen dat het lijkt of ik op zijn rug zit en meekijk. Even voel ik me opgaan in het geheel. Tot ik het koud krijg. Ik moet eruit. Ik ben toch geen vis.