Eén van de redenen waarom ik graag macro film is omdat mijn groothoekopnames vaak te stoffig zijn om met plezier naar te kijken. Vooral in de Oosterschelde dwarrelt veel zand, dat met het tij meestroomt. Zo’n overzichtsshot probeer ik vaak wel te maken. Het is een prachtig gezicht als ik bij de Zeelandbrug hele velden …
“Kill your darlings” echoot het in mijn hoofd, terwijl ik monteer. Het is het advies van professionele filmers om geen fragmenten te gebruiken die je verhaal niet dienen, hoe mooi ze ook zijn. Ik ben er niet zo goed in. Die mooie fragmenten brengen me weer terug onder water. Hoe houd ik het leuk? Er …
Ik houd van duiken in de winter. Het water is koud maar helder, vooral op een windstille dag. En er zijn andere vissen te zien. Dieren die hier in de winter naartoe komen en in het voorjaar weer vertrekken naar kouder water. Zoals de snotolf, een prachtige vis met een bizarre naam. Ook bij deze …
Soms probeer ik iets uit. Dit zeepaardje heb ik gefilmd zonder videolicht. Het paardje lijkt daardoor donkerder, de zee groener. Het levert een leuk contrast op. Het diertje gaat door waar het mee bezig is: eten. Ik beweeg mee met zijn bewegingen, allebei aan een andere kant van het stokje. Naar boven, naar beneden, draaien, …
Ik ben bij de eerste pijler van de Zeelandbrug aangekomen. Er zwemt veel jonge vis en krabbetjes scharrelen in het rond. Mijn oog valt op een jonge horsmakreel die steeds om een zwemkrab heen draait. Wat doet ie toch? Ik zie hem happen naar stukjes wier die de krab opgooit op zoek naar eten. Ahaa, …
Ze kunnen wel lopen, deze bloemdieren, maar heel langzaam. En als het niet hoeft, dan niet. Ideaal oefenobject om te filmen. Vaak hoor ik de tips van ervaren filmers in gedachten weer onderwater. “De beste zoom zit in je benen’, is er zo een. En dat zwemmend zoomen wil ik deze duik oefenen. Klinkt eenvoudig …
‘Hé ik zie iets bewegen over die schelp’, denk ik als ik bij een sepiarekje aankom. Het blijkt een heel kleine sepia te zijn die een donkerkleurige streep over zijn verder witte lichaam laat glijden. Daardoor valt hij op terwijl dat juist niet de bedoeling was, neem ik aan. Ik film het diertje en zoek …
Hij zwemt behoorlijk hard, deze zeepaddestoel. Ik proest als ik zie hoe duikmaatje even helemaal uit beeld verdwijnt en aan de voorkant van de kwal weer tevoorschijn komt. Terwijl ik me inspan om langszij te komen, zie ik de franje van de hoed van dichtbij. De sierlijke beweging doet me denken aan een hartslag: Boem-boem, …
Duikmaatje neemt de laatste tijd geen camera meer mee. Dat biedt mogelijkheden! Ik benoem hem voor de duik al tot modelleke. Met een mens in beeld wordt meteen zichtbaar hoe groot de dieren zijn. Of klein in dit geval. Perspectief is alles. We komen een heel klein zeepaardje tegen, een jonkie van nog maar drie …
Het gaat allemaal niet zo snel. Vandaar een iets langer filmpje van het blauwtipje aan de wandel. Er moeten behoorlijke obstakels worden overwonnen. Een oester, een hoopje zand naast een kokerworm. En zo klautert hij gestaag verder. Tot er een reusachtige anemoon opdoemt. Geschrokken van de tentakels deinst hij terug, keer op keer. En maakt …