Zo vaak neem ik iets voor zeker aan. En pas als die zekerheid onder druk komt te staan, realiseer ik me hoeveel ik erom geef. Jarenlang zag ik bijna elke duik wel een paar zeekreeften. Imposante dieren die vooral ‘snachts uit hun hol komen om op jacht te gaan. Soms maakte ik een opname, maar …
Onderwater kan ik niet altijd goed zien of de opnames gelukt zijn. Thuis op de Mac bekijk ik de vangst. Dat is soms een spannend moment. Zoals bij deze sepia die kleiner is dan een postzegel. Drie duiken geleden bedacht ik dat het leuk zou zijn om een sepia die net uit het ei is, …
Het is leuk om een spoor te volgen. In dit geval van de staart naar de kop. De grote zeenaald doet zijn naam eer aan en is vooral erg lang; zo’n halve meter. Zijn kraaloogjes kijken me nieuwsgierig aan en hij laat me mijn gang gaan om hem zo mooi mogelijk in beeld te krijgen. …
Leuk is dat in de lente, al dat jonge spul. Ik geniet van wat ik om me heen zie. De kleine steenbolken dartelen om elkaar heen, meestal in de beschutting van een grote rots ofzo. Naast een oester zie ik hoe klein ze eigenlijk nog zijn, niet meer dan een paar centimeter. Ook de strepen …
Eén van de redenen waarom ik graag macro film is omdat mijn groothoekopnames vaak te stoffig zijn om met plezier naar te kijken. Vooral in de Oosterschelde dwarrelt veel zand, dat met het tij meestroomt. Zo’n overzichtsshot probeer ik vaak wel te maken. Het is een prachtig gezicht als ik bij de Zeelandbrug hele velden …
“Kill your darlings” echoot het in mijn hoofd, terwijl ik monteer. Het is het advies van professionele filmers om geen fragmenten te gebruiken die je verhaal niet dienen, hoe mooi ze ook zijn. Ik ben er niet zo goed in. Die mooie fragmenten brengen me weer terug onder water. Hoe houd ik het leuk? Er …
Ik houd van duiken in de winter. Het water is koud maar helder, vooral op een windstille dag. En er zijn andere vissen te zien. Dieren die hier in de winter naartoe komen en in het voorjaar weer vertrekken naar kouder water. Zoals de snotolf, een prachtige vis met een bizarre naam. Ook bij deze …
Soms probeer ik iets uit. Dit zeepaardje heb ik gefilmd zonder videolicht. Het paardje lijkt daardoor donkerder, de zee groener. Het levert een leuk contrast op. Het diertje gaat door waar het mee bezig is: eten. Ik beweeg mee met zijn bewegingen, allebei aan een andere kant van het stokje. Naar boven, naar beneden, draaien, …
Ik ben bij de eerste pijler van de Zeelandbrug aangekomen. Er zwemt veel jonge vis en krabbetjes scharrelen in het rond. Mijn oog valt op een jonge horsmakreel die steeds om een zwemkrab heen draait. Wat doet ie toch? Ik zie hem happen naar stukjes wier die de krab opgooit op zoek naar eten. Ahaa, …
Ze kunnen wel lopen, deze bloemdieren, maar heel langzaam. En als het niet hoeft, dan niet. Ideaal oefenobject om te filmen. Vaak hoor ik de tips van ervaren filmers in gedachten weer onderwater. “De beste zoom zit in je benen’, is er zo een. En dat zwemmend zoomen wil ik deze duik oefenen. Klinkt eenvoudig …